Milletlerin edebiyatında edebi türler için dönüm noktası diyebileceğimiz belirli dönemler vardır. Edebi tür dediğimiz olgu da tıpkı canlı varlıklar gibi doğar, büyük ve işlevini yerine getirdikten sonra ortadan kaybolur. Edebiyat tarihimiz içerisinde önemli bir yere sahip olan “Sâkînâme”ler de söz konusu edebi türlerdendir. XVI. yüzyıl başlarında kaleme alınan ve orijinalitesini hâlâ muhafaza eden Edirneli Revânî’nin İşretname’si ise, Türk edebiyatında türünün ilk örneği olması bakımından büyük önem taşır. Eser, şekil ve muhteva yönünden tam bir sâkînâme özelliği arzetmesinin yanısıra, Türk edebiyatında “İşretnâme” adıyla bilinen tek eserdir

Garih, bu eserinde, küçük kuruluşların zamanla büyümesiyle birlikte kurumsallaşmada yaşadıkları sorunların aşılmasında hayati değer taşıyan profesyonel yönetim konusundaki tecrübelerini paylaşıyor. Buna göre, kurumsallaşma aşamasına gelmiş işletmeler, profesyonel kimliği kazanma yolunda adımlar atmalı, gereken yönetim ilkelerini uygulama safhasına geçirebilmelidir

Siyasî rûyâ, önceden tabir edilmiş; tenkid, tefsir ve tercihi çoktan yapılmış konuların teyidi için yazılır. O kabûl ve redlerin, istek ve nefretlerin, ütopi ve hayâllerin sonucudur. Bu sebepledir ki, rûyâlar bir milletin, bir grubun yahut tek başına kalmış bir aydının sosyal ve politik seçimlerini gösterirken, aynı zamanda da -farkında olarak veya olmadan- edebî, tarihî, millî, harsî tercihlerini ve tercih isteklerini ortaya koyar. Bu özellikleri göz önünde bulundurularak -tıbkı psikoanalistlerin rûyâlardan hareketle ferdin ruh dünyasını çözümlemeye çalışmaları gibi- bir milletin ortaya koyduğu siyasî rûyâlarından da o kavmin çok özel, âdetâ mahrem olan konulardaki şuuraltını kavramak mümkün olamaz mı?

Öykünün gelişimini, dönüşümünü, yeni yönelimlerini belirlemek, öykü adına ortak bir bilinç ve bellek oluşturmak amacındaki "Modern Öykü Kuramı", öykü sanatının poetik alt yapısını anlama, çözümleme ve tespit etmeyi hedefliyor. Öykünün yapısını, tarihsel serüvenini, anlatım imkanlarını ve karakterize olduğu özellikleri tartışıyor

Büyük Türkiye Rüyası, Mehmet Kaplan'ın inandığı temel kıymetler çerçevesinde sosyal ve kültürel meselelerimize eğilen yazılarından meydana gelmiştir

Mecnun ki âşıklık makamlarını bir bir yaşıyordu. Pişiyordu yavaş yavaş... Her geçen gün biraz daha değişiyordu. Kurtuluyordu emanet bedenden. Ruhu eski zaman bilgeleri gibi uzaklaşıyordu arzulu cismaniyetten... Ve Mecnun şimdilik Leylâ faslıyla sınanıyordu

Unutturuldu bize şifa! Unuttuk iyileşmeyi. Son yüzyılda kronik hastalıklar çığ gibi büyüdü. Peki Batı tıbbı hangisine çare bulabiliyor? Kronik hastalıkların pençesinde can çekişen çaresiz insanların şifası bu yüzyılda hangi menfaatlere kurban ediliyor? Ya hekimlik, ilaç lobisinin seçmece ilaçlarının zabıt katipliğini mi yapmaktır? Ortodoks tıp binlerce yıllık şifalı bitkiler ve uygulamalardan oluşan mirası elinin tersiyle bir kenara itiyor. Oysa şifanın şifresi, Batı tıbbına arkamızı dönmeden, hastalığı değil hastayı tamamlayıcı tedavi yöntemleriyle iyileştirme yatmaktadır

Yelpazenin bu kadar açılmayıp edebiyatımıza mal olmuş kişilerin mektuplarıyla sınırlandırılmış bu çalışmada, daha çok Cumhuriyet dönemine dâhil kırk beş önemli şahsiyetin özel mektupları yer almaktadır

Acılarını paylaşan bu iki sevgi insanı, küçük de olsa bir mutluluk yaşıyordu. Esin, yaralı eşinin yanına doğru yürürken Orhan’a bir defa daha baktı. Bu bakışta hüzün ile özlem birbirine karışmıştı. Onlar birkaç yıl önce gönül depremi yaşamışlardı. Şimdi doğal depremin açtığı yarayla mücadele ediyorlardı